بسم الله الرحمن الرحیم. آقای من ، به شما که فکر میکنم از خودم ناانید میشوم، با یک نگاه سرد و بی روح به اعمالم می نگرم و سکوتی مایوسانه به این فاصلهء من و شما پاسخی دردآور میدهد. مولاجان خوشا آنانکه در هوای کوی شما بیقرارن. آقای من، خوشا آنانکه دنیایشان و دینشان و آرزویشان را با شما تنظیم میکنند. سید و سالارم، خوشا آنانکه در سر سودای شما و در دل تولای شما رو دارند. اماما خوشا آنانکه با شما دل خوش کرده اند.
بسم الله الرحمن الرحیم. جسارتِ بر گناه از قساوت است، و هرچه این دو بیشتر شوند بیم سقوط بیشتر است و ناامیدی بر سعادتمندی افزون. این ماجرا در کنار شرمساری از گناه بیچاره میکند انسان را. شرمساری زیاد آدم را دگرگون میکند، به حال زار میکشاند. خجالت زدگی بنده را منقلب میکند. به زوال می کشاند، به حالتی گرفتار می کند که الان من مبتلا هستم به آن. نه راه پس نه راه پیش، دلم هوای یک آغوش ظهور کرده است، بفشارمش در بغل ، فارغ از دنیا و ماسوی، دنیای بی امام ، بی
درباره این سایت